do 29 nov 2018, 22:30
Liefde maakt blind.
Ik denk dat iedereen wel eens gehoord heeft van dit spreekwoord. Ik kwam daar voor het eerst mee in aanraking na het behalen van mijn rijbewijs, toen mijn vader dit tegen mij zei. Niet vanwege de keuze van mijn vriendin, want daar mengde hij zich niet in, maar over de keuze van mijn eerste auto.
Na het behalen van mijn rijbewijs wilde ik natuurlijk ook een auto’tje en mijn interesse ging uit naar een Sumbeam Alpine. Ja, een heuse rode cabriolet met van die mooie vinnen van achterlichten. De auto was voor zover ik het nu nog weet ongeveer 8 tot 10 jaar oud en moest toen 1450 gulden kosten. Dat was toen en hoop geld vergelijkbaar met ongeveer 3 maandsalarissen.
Als je dan nog uit militaire dienst komt waar je van 1 gulden tien per dag moest rondkomen, kun je begrijpen dat het eigenlijk een onbereikbaar ideaal was. Mijn vader was misschien nog wel met me meegegaan als de auto niet zo slecht was, maar daar had ik geen oog voor. Ik zag mijzelf al rijden met de kap naar beneden, zonnebril op en iedereen keek naar mij. Ze keken natuurlijk helemaal niet naar mij maar naar de blauwe rookwolken die de auto produceerde. Ik wilde eigenlijk van al deze adviezen niets weten en had mijn zinnen er volledig op gezet. Maar mijn pa had toch in deze het laatste woord omdat hij mij financieel onder de armen moest pakken. Het feest ging dus niet door omdat hij van mening was dat het weggegooid geld was. Ik heb toen nog wel enige tijd de pest in gehad want dat wil je als jongeling niet voor waar aannemen. Het is echter verbazingwekkend dat deze blindheid bij sommige mensen nooit verdwijnt en dat velen zich ook op latere leeftijd zo laten leiden door hun gevoelens en emoties. Zeker als het de aankoop van een oldtimer betreft worden vaak alle rationele overwegingen overboord gegooid en overheerst alleen de gedachte dat men zich zelf al ziet rijden. In heel veel gevallen als men zo tot de aanschaf van je droom komt, wordt het naderhand een nachtmerrie.
Ik had een tandarts in Aken en die man was ook gek van oldtimers. Als ik dan bij hem voor controle kwam dan zaten we zeker een uur te kletsen over oldtimers. Ik vertelde hem over mij restauratie project de MKII en hij kon nog steeds in "Verzückung" raken van de door hem in een black-out verkochte Morgan plus 8. Daar had hij geweldig veel spijt van, maar gezinsuitbreiding was eigenlijk de drijfveer voor verkoop geweest. De man wist alles van kronen en bruggen, maar moest de ADAC bellen als hij met een lekke band stond. Bij één van mijn bezoeken zo midden 80-iger jaren, kwam hij heel enthousiast vertellen dat hij ook en Jaguar MKII had gekocht in Britisch racing green uitvoering. Na mijn gebitsverzorging vroeg hij om met hem mee te gaan naar zijn huis om de auto te bewonderen. We reden van zijn praktijk in de binnenstad naar zijn landhuis aan de rand van Aken alwaar hij 1 van de 3 garagedeuren opende. Daar stond hij dan een groene MKII of liever gezegd een Daimler 250 met het stuur aan de rechtse kant zo uit Engeland met de Engelse nummerborden er nog er op. Wat vind je ervan vroeg hij nieuwsgierig? Mooie auto zei ik, en het interieur is ook in goede staat zoals ik zie. Ik wilde natuurlijk niet zeggen dat er wel 70 Pk minder in zit als een MKII en dat het RHD feeling toch wel wat aanpassing vereist. Heb ik gekocht op de beurs in Essen zei hij, voor 32 000 DM, ik was er meteen verliefd op toen ik de auto zag, zei hij. We reden in de auto terug naar de praktijk en ik moet zeggen dat de acht cilinder mooi in het vooronder zoemde, hoewel zonder stuur voor je het toch wel even wennen is om daar links te zitten. Alweer een gelukkige oldtimer bezitter dacht en dat is toch mooi. Bij mijn volgende controlebeurt zo’n 6 maanden later was hij minder enthousiast over zijn Daimler. Hij vertelde mij dat hij de auto waarschijnlijk toch iets te snel had gekocht. Om Duitse papieren te krijgen moest hij natuurlijk naar de TUV en die hadden nogal wat aanmerkingen toen de auto op de brug stond. De hele achterwiel ophanging was zo rot dat het een gevaar was om met de auto te rijden. Dat was even schrikken en goede raad was duur. Hij heeft de hele bodemgroep laten repareren om uiteindelijk in aanmerking te komen voor een Duitse Fahrzeugbrief, maar het heeft hem wel 24 000 DM gekost bij een plaatselijke restauratiefirma. Daarna was de lol er snel af en hij had de auto inmiddels verkocht, met verlies natuurlijk.
Dit is een illustrerend verhaal, wat typerend is voor de koop van je geliefde object met vlinders in je buik i.p.v. een checklist, zaklantaarn en een rekenmachine in je hand. Helaas had mijn tandarts alle fouten gemaakt die een potentiële koper kan maken. Er is een ander spreekwoord wat zegt, schoenmaker blijf bij je leest.
Ik had eens een taxateur bij mij op bezoek en we kwamen ook zo over aankoop van een oldtimer te spreken. Hij vertelde een verhaal van een bakker die zijn hele leven lang overuren had gemaakt en nu door gebrek aan opvolging de zaak had verkocht. Eindelijk tijd voor andere dingen dan alleen maar werken.
Hij was altijd gek geweest van de gangsterwagen van Citroen de Traction Avant en wilde nu hij ook de tijd had zo’n auto aanschaffen. Hij kwam terecht bij een groot bedrijf in Brabant die een grote showroom met allerhande oldtimers hebben staan. De aspirant kopers moet entree betalen om binnen te komen. Vreemd eigenlijk, want bij de bakker kun je altijd vrij naar binnen voor je vlaai of broodjes, maar hier was dat anders. De bakker had heel veel verstand van brood en gebak en was zelfs eens tweede geworden in de oliebollencompetitie in Limburg. Hij was een volkomen leek op het gebied van auto’s maar wist wel wat mooi was. Hij vond daar zijn Traction Avant in het zwart precies zoals hij hem wilde hebben in de 11B uitvoering. Toen de taxateur dan ook verscheen had de bakker een “smile” van oor tot oor. Na een rondje om de auto viel het de taxateur op dat de auto snel mooi gemaakt was en kreeg een intuïtief gevoel dat hier misschien een “Blender” stond zoals de Duitsers dat noemen. Na een inspectie onder de auto bleek deze totaal verrot te zijn en de remleiding stonden op springen. De taxateur moest vaststellen dat de bakker de bekende kat in de zak had gekocht. Ook toen weer was goede raad duur, want enig recht op garantie of terugkoop was bij de betreffende garage onbespreekbaar.
Om te verhinderen dat je dezelfde ervaring maakt als de bakker of de tandarts zijn hier een paar tips. Je zult misschien vragen hoe weet jij dat nou? Ten eerste is het noodzakelijk om je verstand te gebruiken en je niet te laten leiden door emoties. Ten tweede ken ik verschillende mensen die in de autobranche zitten en ten derde heb ikzelf nogal wat oldtimers gezien in mijn zoektochten naar mijn eigen droom. De auto’s waar het dan om ging waren Triumph’s MG’s en Jaguars, BMW’s maar de opgedane ervaring is voor alle merken van toepassing.
Er zijn eigenlijk vier mogelijkheden om een klassieker te verwerven. Kopen bij de handel, kopen van een particulier, kopen via internet en je droom cadeau krijgen van een suikeroom. Nou die laatste mogelijkheid zullen we maar meteen wegstrepen want meestal komen dat soort zaken niet in de erfenis terecht, maar levert de familie strijd over het kostbare bezit.
Er blijven dan nog drie mogelijkheden over, waarvan kopen bij de handel voor vele potentiële kopers een reële optie is. Bij de handel kun je een goede auto kopen maar wel voor een prijs die overeenkomstig is met de geboden kwaliteit. Het is uitgesloten om bij de handel een koopje te hebben. Iemand die zijn brood verdient met oude auto’s moet geld verdienen aan de verkoop van die auto’s. Hij zal dan ook proberen de maximale winst uit de verkoop van zijn auto’s te halen. Mocht je bij de handel een auto treffen die voordelig is, dan moet dit al een reden zijn om op je hoede te zijn. Verhaaltje van, we hebben die auto goedkoop kunnen inkopen, zijn natuurlijk grote onzin. Stel, ik zeg nadrukkelijk stel, dat de handelaar in contact komt met een oud vrouwtje wier man de Jaguar MKII altijd afdroogde na een regenbui en ’s winters er niet mee buiten kwam en dat deze auto nu al meer dan 20 jaar onder een laken in de verwarmde garage staat. Stel, dat dit vrouwtje al een ver gevorderd stadium van Alzheimer heeft, leeft zonder enige familieleden en stel dat het de handelaar mogelijk is om de auto voor een zacht prijsje te kopen. Dan zijn dit allereerst zo veel toevalligheden die plaats vinden dat het bijna onmogelijk is, maar stel dat het die man lukt om werkelijk het koopje van het jaar de toen, dacht je dan werkelijk dat hij deze auto dan aan jou ook weer goedkoop van de hand doet of denk je dat hij weet dat hij “het goudduifje”van het jaar heeft gekregen.
Stel dat je van diezelfde dame dat schilderij van Rubens kunt kopen, wat bij haar in de gang hangt en wat de autohandelaar niet gezien heeft en wel voor een koopje van 750 euro. Verkoop je het dan door aan de handelaar met 500 euro winst, omdat je het toch goedkoop had of laat je het veilen bij Sotheby’s waar het waarschijnlijk het 100-voudige opbrengt.
Gebruik je verstand en weet dat als je een auto bij de handel koopt, dat de kwaliteit in overeenstemming is met wat je betaald.
In het Duitse blad Markt Oldtimer van maart staat een artikel “nachgehackt”. De redactie prikt elke maand een advertentie uit het bestand en treedt vervolgens met de verkoper in contact en kijkt of het aangebodene ook in overeenstemming is met de beschrijving en of de vraagprijs conform de marktprijs is. De redactie had het oog laten vallen op de advertentie van Automusa in Bergeijk waar rond kerstmis auto’s werden aangeboden met grote kortingen. Daar aangekomen werd hun interesse gewekt door een Buick van 1948 type Roadmaster. De auto had een nieuwe verflaag gekregen en zag er van 10 meter afstand netjes uit. De proef met de magneet was erg teleurstellend, want overal viel de magneet van het plaatwerk wat duidt op overmatig plamuur onder de verflaag. De verkoper kon het niet nalaten om tegen de dorpel te kloppen en merkte op, dat de auto hard was. De afwerking liet toch wel hier en daar de wensen over zoals deuken in het rechter voorspatbord, daar waar de motorkap naar rechts scharniert, een typische kwaal van dit soort mechanisme bij deze typen. Zo was het knipperlicht met kit bevestigd en de achterbank gedeeltelijk mee gespoten, omdat de spuiter te lui was geweest dit fatsoenlijk af te plakken. Van onderen was aan de auto niets gedaan, bruine plekken hier en roestvorming daar, niet direct reparaties nodig vanwege de massieve bouwwijze van dit soort auto’s. De prijs was gereduceerd van 14900 naar 9900 euro. De verkoper merkte op dat het lager van de achterste cilinder wat geluid maakte, maar dat met de goede olie nog heel wat kilometers gereden konden worden. De redactie wilde wel graag de auto horen lopen maar dat bleek niet mogelijk omdat er geen olie in de motor zat. De cockpit was compleet maar of alles functioneert blijft een vraag. Na meerdere malen navragen “platzt die Bombe”, de verkoper herhaalt opnieuw dat ze de auto niet kunnen laten lopen. Een motor revisie kost 5000 euro en de auto is verder goed, dus heeft u een voordelige auto meent de verkoper en dat herhaalt hij verschillende malen. Over de prijs viel niet te discussiëren en de auto moest zo zoals hij daar stond de genoemde prijs van 9900 euro opbrengen. De verkoper is niet te bewegen en zijn motto schijnt te zijn, “bekijken en meenemen”. De Buick is dan ook typisch voor het aanbod in dit museum. Het bleek overduidelijk, dat hier handelaren aan het werk waren die echt wel verstand hebben van auto’s en weten wat een auto waard is. Dit werd nog eens duidelijk door de veel duurdere auto’s die er eveneens stonden. Dus ook hier geldt weer, gebruik je verstand. In de advertentie van Automusa staat misschien wel toepasselijk, “Gallery of dreams”. Zorg ervoor dat het niet een “Gallery of mightmares” wordt.
Betekent dit dan, dat je niet bij de handel moet kopen? Oh nee, je kunt best een mooie goede auto bij gespecialiseerde bedrijven kopen, maar verwacht daar geen koopje te treffen. Tevens is kopen bij een bedrijf soms handig, als je zelf van je oude auto af wilt, omdat je die dan kunt inruilen. Bedenk echter, dat kwaliteit geld kost.
De tweede mogelijkheid is van een particulier te kopen. Dit is waar ikzelf het liefst koop. Een door een particulier zelf gerestaureerde oldtimer is vaak in een perfectie conditie. Er is meestal door de eigenaar niet gespaard op onderdelen omdat hij er uiteindelijk langer plezier van wilde hebben en na een jaar niet weer opnieuw wilde beginnen. Dus vaker is een auto van een particulier een eerlijkere auto, uitzonderingen natuurlijk daargelaten. Nu zijn er twee soorten particulieren met oldtimers, zij die er geen verstand van hebben en die alles laten doen in de garage of door een bekende en zij die zelf techneut zijn en bijna alles zelf doen.
De eerste zijn vaak de werkplaatskosten zat en verkopen de auto, dat is het juiste moment om toe te slaan. Deze mensen kun je bespelen dat het allemaal zo duur is als je het moet laten doen en dat je als je de auto koop bij hem geen garantie krijgt en niet terug kunt komen als er iets mis is, dus moet dat zijn weerslag in de prijs hebben. Bij de techneuten is het moeilijker een auto te kopen, ze weten alles beter en weten wat het gekost heeft. Vaak zijn de auto’s niet goedkoper dan bij de handel maar wel beter en als een techneut langer met zijn “baby” zit en er weinig animo is, dan kunnen prijsverhandelingen vaak een positief resultaat opleveren. Wees nooit te overenthousiast, neem de tijd maar als een prijsverhandeling gunstig is besluit dan tot koop. Vaker is het zo als je zegt, ik neem volgende week nog wel met u contact op, hoewel je weet dat het een goede koop is, je beter meteen kunt beslissen. Ik heb deze fout zelf een paar keer gemaakt en de week erop had de verkoper zich bedacht en ging het niet door ondanks dat ik meer bood dan was afgesproken. De salesmanagers in Amerika leren dat als jij de showroom inkomt je met een contract de zaak uit moet gaan, nl. ga je naar huis en overdenk je het nog een keer, dan komen vaker twijfels op en bezin je je nog een keer. Dus smeden als het ijzer heet is, dat krijgen deze verkopers met de paplepel ingegeven. .
Kopen op het internet is een andere mogelijkheid tegenwoordig. Echter het internet moet je net zo zien als het autotijdschrift. Daar staan ook auto’s te koop in met een foto zo groot als een postzegel, met de meest fantastische beschrijvingen. Mijn vraag is, heb je ooit een auto gekocht afgaand op de beschrijving en de foto en de telefoon gepakt en gezegd hij is verkocht. Nee, ik denk het niet. Dus waarom zou je dat bij het internet wel doen?. Koop nooit, hoe verlokkelijk het aanbod ook is en hoe laag de prijs is een auto ongezien, als je niet voor onverwachte verrassingen wilt komen te staan. Ja, maar als je nooit een gokje waagt, dan heb je ook nooit een voordeeltje. Klopt, maar zie het dan als een gokje en dat betekent dat ook al je geld weg kan zijn.
Midden 90-iger jaren had ik contact met Gary die een garage in San Francisco had en die alleen in klassieke Jaguars deed. Elke veertien dagen werd ik een keer ‘snachts uit mijn bed gebeld omdat de fax ging en hij zijn stocklist aan mij opstuurde. Op een gegeven moment had hij een Jaguar MKII 3.8 L automatiek. Hij beschreef de auto als netjes met een vieze kleur bruin maar met een uitzonderlijke harde body. Het interieur was netjes wel van skai en de auto reed, remde en stuurde perfect. De vraagprijs was 11.000 dollar. Ik had eigenlijk wel interesse in die auto niet alleen vanwege de prijs maar vanwege de goede carrosserie. Een Europese MKII die niet gerestaureerd is, is altijd rot wat heel veel laswerk betekent bij deze gecompliceerde auto. Dus voor een auto met geen of gering laswerk moet je een auto hebben uit Californië hebben met zgn. “black plates”. Dat betekent een zwart nummerbord hetgeen aangeeft dat de auto ooit nieuw naar Californië verkocht is en daar altijd gereden heeft. Veel handelaren transporteren hun auto’s naar Californië en prijzen die ook zo aan hoewel ze hun hele leven in Michigan gereden hebben, waar ’s winters een meter sneeuw ligt. Enfin, ik wilde de auto wel hebben maar Ineke vond het maar niets om 20 000 gulden uit te geven voor een auto die je niet gezien hebt. Een kennis van mij die een garagebedrijf heeft vond het wel interessant en hij vroeg mij Gary nog eens te bellen met specifieke vragen. Mijn kennis vond het geheel zo interessant dat hij een bod deed van 10 000 dollar. Gay wilde het verschil graag delen maar mijn kennis zei dat als de auto goed was er meer transacties zouden volgen en dat hij dan wel zou delen. We waren natuurlijk verschrikkelijk nieuwsgierig toen de auto uit de container in Rotterdam kwam. De kleur was niet de mooiste kleur van Jaguar, maar voor de rest was alles zoals Gay had beschreven. Het interieur was netjes de auto schakelde en reed goed en de auto was roestvrij. Er werd slechts 1 stuurkogel vervangen en de auto kreeg bij de RDW zijn kentekenbewijs. Inmiddels is de auto helemaal gestript, ontlakt en er hoefde werkelijk nergens gelast te worden. De body was van een uitzonderlijke kwaliteit. Naderhand had ik er spijt van dat ik de auto niet gekocht had, maar vond het risico toen te groot. Hebben ze geluk gehad?. Misschien wel, bij zo’n persoon zou ik een tweede keer wel durven kopen ongezien hoewel het een risico blijft.
Ons clublid Frits kan van zo”n aankoop een lied zingen. Voor zijn gedemouleerde E-type zocht hij een motorkap. Nou zijn die niet goedkoop als ze in goede staat zijn en liggen ook niet opgestapeld. Zijn oog viel op een E-type coupe met een goede motorkap op Ebay in Amerika. Nou ga je daar ook niet zomaar even naar toe om te kijken, dus werd blind geboden met als resultaat dat hij de hoogste bieder was. Op dat moment was Frits eigenlijk best tevreden over zijn aankoop gezien de prijs die hij moest betalen, echter had hij het geheel niet gezien. Nu moet er naar de veiling alles geregeld worden om de auto naar de haven te krijgen en naar Rotterdam te verschepen. Dus trad Frits met een expediteur in kontakt die de auto wilde gaan ophalen. Van de auto waren de vleugelmoeren verdwenen dus kon met de auto niet gereden of gesleept worden omdat de wielen er af liepen. De auto werd toen met een aanhangwagen naar de haven gebracht. De expediteur wilde de auto daar achterlaten maar dat mocht niet omdat de auto niet rollend was. Via e-mail en telefoon probeerde Frist iemand te vinden die voor moeren kon zorgen of eventueel de velgen aan de naven wilde vastlassen. Men wist wel iemand die dat kon opknappen tegen een vergoeding van 1000 dollar. Nou dan sta je in Holland je op te winden en je kunt niets doen. Goede raad was duur en uiteindelijk heeft Frist de aanhangers gekocht, zodat de auto erop kon blijven staan. Het vervoer van deze combinatie in een container werd te gecompliceerd en te kostbaar, dus werd besloten voor het Roll on Roll off systeem, waar ook weer een extra prijskaartje aanhing.
Voordat de auto hier was, had Frits echter hier in Brabant een goede motorkap op de kop weten te tikken en had hij eigenlijk zijn aankoop niet meer nodig. Uiteindelijk viel de auto ook nog tegen en de geplande verkoop van de aanhanger ging ook niet door omdat deze een breedte had van 2,70 meter en die zijn in Nederland niet toegelaten. Alles bij elkaar veel geregel, stress en onnodige kosten die het geheel in endeffect toch nog kostbaar maakte. Voor iemand die geïnteresseerd is in de restauratie van een E-type coupe uit 1971, meld je bij Frits. Ook hier weer, gebruik je verstand en wees niet te overenthousiast maar liever voorzichtig. Het is niet mogelijk om een auto te beoordelen vanaf een foto. Een gat van 10 centimeter is op een foto van 5 cm slechts één tiende millimeter groot. Je kunt de rottigheid niet door middel van een foto beoordelen of het moet al zo rot zijn dat het zichtbaar is.
Zo stond er laatst een prachtige XK120 roadster te koop op Ebay Amerika. Zo op het eerste gezicht een beauty in het rood met spaakwielen en met een perfect beige interieur, je kon zien er was veel geld aan uitgegeven. Gelukkig had de eigenaar ook een foto van onder het spatbord er bij gezet en daar werd duidelijk dat de auto totaal verrot was. Als je het al zo duidelijk op een foto kunt zien, hoe erg is het dan wel niet in werkelijkheid?. Maar hoeveel eigenaren zetten een dergelijke foto er bij? Mijn ervaring is dat het meestal alleen de mooie plaatjes zijn die ze laten zien en de slechte zaken, daar moet je zelf maar achter komen. Heeft de auto onder de motorkap een andere kleur dan is deze snel overgespoten om mooi te lijken. Let daar dus op.
Dat je niet van een foto kunt kopen daar heb ik zelf ook ervaring mee opgedaan. De XK140 DHC waar ik helemaal verliefd op was en die door de overleden eigenaar geheel gerestaureerd was, zag er op de foto prachtig uit. Fantastisch mooie donker blauwe kleur met rode bekleding, maar van onderen waren geen foto’s en daar waren kilo’s bitak tegenaan gespoten om de rottigheid te verdoezelen.
De teksten bij de advertenties zijn ook met de nodige korreltjes zout te nemen. Laatst las ik een advertentie van een schadewagen waarbij stond, mooie schadewagen met lichte overslag. Men weet alles tegenwoordig zo mooi te omschrijven zodat het minder erg lijkt.
Vroeger kreeg je de zak bij je baas, nu ben je boventallig, maar het is wel hetzelfde. Vroeger heette een bos kappen kaalslag, nu noemen ze dat toppen tot op 1 meter. Als je er gaat kijken staan er alleen nog 30cm stronkjes en ze houden vol dat 1 meter het gemiddelde is, hoewel er dan ook stammen van 1.70 meter zouden moeten staan en die zie je niet. Ik heb altijd al getwijfeld of ze bij defensie wel kunnen rekenen.
Als er in de advertentie staat bij een oldtimer, dat het interieur in originele staat is reken dan maar op een totale vervanging en als er een foto gemaakt is door het rechter voorportier, ga er dan maar vanuit dat de bestuurdersstoel versleten is. In een advertentie van een MKII stond laatst, aandachtspunten zijn rond de knipperlichten en de dorpels. Het is uitgesloten dat alleen daar water is gekomen, dus de auto heeft op meerdere plaatsen aandacht nodig en niet alleen die genoemde twee plaatsen zijn slecht, maar veel meer waarschijnlijk. In een volgend artikel zal ik een checklist geven wat je bij een MKII moet controleren bij een aankoop. Lees de teksten in advertenties daarom met de nodige scepsis.
Zie je op Ebay in Amerika nou toch je droomauto staan en kom je in de verleiding te bieden zonder de auto te hebben gezien, dan zijn er nog twee mogelijkheden om misschien toch nog in het bezit van je droom te komen. Je kunt wachten en kijken of de auto wel verkocht wordt, zo niet, neem dan met de eigenaar contact op wat hij voor de auto wil hebben en vlieg er na toe, je hebt dan wat meer tijd, maar het kan zijn dat je ook dan bedrogen uitkomt. Zorg dan wel dat je voor afloop van de veiling al contact hebt gehad met de eigenaar en zijn adresgegevens kent.
Een pas kort aangeboden service is die van SGS Automotive Services Inc. ontstaan door de vele autokopers op de Ebay veilingen en omdat Amerika een groot land is. Je kunt via het internet een opdracht geven om de auto te laten inspecteren door SGS, die heeft 1400 “inspectors” in de US in 50 staten. Zij voeren een inspectie van het voertuig uit op 150 punten voor een bedrag van $99,50 en je hebt het rapport 24 uur na de inspectie per e-mail met foto’s. Dit geeft dan toch iets meer zekerheid als je er niet zelf heen kunt en voor de kosten hoef je het niet te laten.
Een aankoop van een klassieker doe je trouwens niet om de volgende maand de auto weer te verkopen, maar is bedoeld om voor langere tijd plezier van te hebben. Kijk rustig om je heen en wees wantrouwend bij verlokkende aanbiedingen. Neem iemand mee die er verstand van heeft en ga er desnoods na de eerste keer nog een tweede keer of derde keer er naar toe. Lees de literatuur over de betreffende auto, over zijn plus en min punten. Vergelijk prijzen en ga kijken naar auto die voor jou misschien te duur zijn, niet om te kopen maar om te kunnen vergelijken met wat je wel wild uitgeven. Maak foto’s van alles, ook van die je niet koopt en vergelijk ze thuis rustig. Maak vanaf het begin een soort archief en maak het zoeken naar je droom een deel van je hobby. Wees dan ook niet te erg teleurgesteld als je naar Groningen bent geweest en het was niets, bedenk dat je door te gaan kijken ervaring opdoet en je bespaart bent gebleven van een miskoop. Bezoek eens een praatavond van de club. Laat je niet onder druk zetten en neem de tijd, gaat de auto aan je neus voorbij, so what?, er komt wel weer een ander. Vaak is het moeilijk om alle zaken in één keer te checken en te beoordelen. Neem een checklist mee om die dingen te controleren die belangrijk zijn. Tot de standaard uitrusting van een aspirant koper behoren tevens een zaklantaarn, een overal, een schroevendraaier en een magneet mee, waarmee je het plaatwerk kunt controleren. Maar het aller belangrijkste is, gebruik je verstand, blijf rationeel denken en zorg er voor dat liefde je niet blind maakt, des te meer plezier zul je hebben van je nieuwe aankoop. Succes.
Robert
Ik denk dat iedereen wel eens gehoord heeft van dit spreekwoord. Ik kwam daar voor het eerst mee in aanraking na het behalen van mijn rijbewijs, toen mijn vader dit tegen mij zei. Niet vanwege de keuze van mijn vriendin, want daar mengde hij zich niet in, maar over de keuze van mijn eerste auto.
Na het behalen van mijn rijbewijs wilde ik natuurlijk ook een auto’tje en mijn interesse ging uit naar een Sumbeam Alpine. Ja, een heuse rode cabriolet met van die mooie vinnen van achterlichten. De auto was voor zover ik het nu nog weet ongeveer 8 tot 10 jaar oud en moest toen 1450 gulden kosten. Dat was toen en hoop geld vergelijkbaar met ongeveer 3 maandsalarissen.
Als je dan nog uit militaire dienst komt waar je van 1 gulden tien per dag moest rondkomen, kun je begrijpen dat het eigenlijk een onbereikbaar ideaal was. Mijn vader was misschien nog wel met me meegegaan als de auto niet zo slecht was, maar daar had ik geen oog voor. Ik zag mijzelf al rijden met de kap naar beneden, zonnebril op en iedereen keek naar mij. Ze keken natuurlijk helemaal niet naar mij maar naar de blauwe rookwolken die de auto produceerde. Ik wilde eigenlijk van al deze adviezen niets weten en had mijn zinnen er volledig op gezet. Maar mijn pa had toch in deze het laatste woord omdat hij mij financieel onder de armen moest pakken. Het feest ging dus niet door omdat hij van mening was dat het weggegooid geld was. Ik heb toen nog wel enige tijd de pest in gehad want dat wil je als jongeling niet voor waar aannemen. Het is echter verbazingwekkend dat deze blindheid bij sommige mensen nooit verdwijnt en dat velen zich ook op latere leeftijd zo laten leiden door hun gevoelens en emoties. Zeker als het de aankoop van een oldtimer betreft worden vaak alle rationele overwegingen overboord gegooid en overheerst alleen de gedachte dat men zich zelf al ziet rijden. In heel veel gevallen als men zo tot de aanschaf van je droom komt, wordt het naderhand een nachtmerrie.
Ik had een tandarts in Aken en die man was ook gek van oldtimers. Als ik dan bij hem voor controle kwam dan zaten we zeker een uur te kletsen over oldtimers. Ik vertelde hem over mij restauratie project de MKII en hij kon nog steeds in "Verzückung" raken van de door hem in een black-out verkochte Morgan plus 8. Daar had hij geweldig veel spijt van, maar gezinsuitbreiding was eigenlijk de drijfveer voor verkoop geweest. De man wist alles van kronen en bruggen, maar moest de ADAC bellen als hij met een lekke band stond. Bij één van mijn bezoeken zo midden 80-iger jaren, kwam hij heel enthousiast vertellen dat hij ook en Jaguar MKII had gekocht in Britisch racing green uitvoering. Na mijn gebitsverzorging vroeg hij om met hem mee te gaan naar zijn huis om de auto te bewonderen. We reden van zijn praktijk in de binnenstad naar zijn landhuis aan de rand van Aken alwaar hij 1 van de 3 garagedeuren opende. Daar stond hij dan een groene MKII of liever gezegd een Daimler 250 met het stuur aan de rechtse kant zo uit Engeland met de Engelse nummerborden er nog er op. Wat vind je ervan vroeg hij nieuwsgierig? Mooie auto zei ik, en het interieur is ook in goede staat zoals ik zie. Ik wilde natuurlijk niet zeggen dat er wel 70 Pk minder in zit als een MKII en dat het RHD feeling toch wel wat aanpassing vereist. Heb ik gekocht op de beurs in Essen zei hij, voor 32 000 DM, ik was er meteen verliefd op toen ik de auto zag, zei hij. We reden in de auto terug naar de praktijk en ik moet zeggen dat de acht cilinder mooi in het vooronder zoemde, hoewel zonder stuur voor je het toch wel even wennen is om daar links te zitten. Alweer een gelukkige oldtimer bezitter dacht en dat is toch mooi. Bij mijn volgende controlebeurt zo’n 6 maanden later was hij minder enthousiast over zijn Daimler. Hij vertelde mij dat hij de auto waarschijnlijk toch iets te snel had gekocht. Om Duitse papieren te krijgen moest hij natuurlijk naar de TUV en die hadden nogal wat aanmerkingen toen de auto op de brug stond. De hele achterwiel ophanging was zo rot dat het een gevaar was om met de auto te rijden. Dat was even schrikken en goede raad was duur. Hij heeft de hele bodemgroep laten repareren om uiteindelijk in aanmerking te komen voor een Duitse Fahrzeugbrief, maar het heeft hem wel 24 000 DM gekost bij een plaatselijke restauratiefirma. Daarna was de lol er snel af en hij had de auto inmiddels verkocht, met verlies natuurlijk.
Dit is een illustrerend verhaal, wat typerend is voor de koop van je geliefde object met vlinders in je buik i.p.v. een checklist, zaklantaarn en een rekenmachine in je hand. Helaas had mijn tandarts alle fouten gemaakt die een potentiële koper kan maken. Er is een ander spreekwoord wat zegt, schoenmaker blijf bij je leest.
Ik had eens een taxateur bij mij op bezoek en we kwamen ook zo over aankoop van een oldtimer te spreken. Hij vertelde een verhaal van een bakker die zijn hele leven lang overuren had gemaakt en nu door gebrek aan opvolging de zaak had verkocht. Eindelijk tijd voor andere dingen dan alleen maar werken.
Hij was altijd gek geweest van de gangsterwagen van Citroen de Traction Avant en wilde nu hij ook de tijd had zo’n auto aanschaffen. Hij kwam terecht bij een groot bedrijf in Brabant die een grote showroom met allerhande oldtimers hebben staan. De aspirant kopers moet entree betalen om binnen te komen. Vreemd eigenlijk, want bij de bakker kun je altijd vrij naar binnen voor je vlaai of broodjes, maar hier was dat anders. De bakker had heel veel verstand van brood en gebak en was zelfs eens tweede geworden in de oliebollencompetitie in Limburg. Hij was een volkomen leek op het gebied van auto’s maar wist wel wat mooi was. Hij vond daar zijn Traction Avant in het zwart precies zoals hij hem wilde hebben in de 11B uitvoering. Toen de taxateur dan ook verscheen had de bakker een “smile” van oor tot oor. Na een rondje om de auto viel het de taxateur op dat de auto snel mooi gemaakt was en kreeg een intuïtief gevoel dat hier misschien een “Blender” stond zoals de Duitsers dat noemen. Na een inspectie onder de auto bleek deze totaal verrot te zijn en de remleiding stonden op springen. De taxateur moest vaststellen dat de bakker de bekende kat in de zak had gekocht. Ook toen weer was goede raad duur, want enig recht op garantie of terugkoop was bij de betreffende garage onbespreekbaar.
Om te verhinderen dat je dezelfde ervaring maakt als de bakker of de tandarts zijn hier een paar tips. Je zult misschien vragen hoe weet jij dat nou? Ten eerste is het noodzakelijk om je verstand te gebruiken en je niet te laten leiden door emoties. Ten tweede ken ik verschillende mensen die in de autobranche zitten en ten derde heb ikzelf nogal wat oldtimers gezien in mijn zoektochten naar mijn eigen droom. De auto’s waar het dan om ging waren Triumph’s MG’s en Jaguars, BMW’s maar de opgedane ervaring is voor alle merken van toepassing.
Er zijn eigenlijk vier mogelijkheden om een klassieker te verwerven. Kopen bij de handel, kopen van een particulier, kopen via internet en je droom cadeau krijgen van een suikeroom. Nou die laatste mogelijkheid zullen we maar meteen wegstrepen want meestal komen dat soort zaken niet in de erfenis terecht, maar levert de familie strijd over het kostbare bezit.
Er blijven dan nog drie mogelijkheden over, waarvan kopen bij de handel voor vele potentiële kopers een reële optie is. Bij de handel kun je een goede auto kopen maar wel voor een prijs die overeenkomstig is met de geboden kwaliteit. Het is uitgesloten om bij de handel een koopje te hebben. Iemand die zijn brood verdient met oude auto’s moet geld verdienen aan de verkoop van die auto’s. Hij zal dan ook proberen de maximale winst uit de verkoop van zijn auto’s te halen. Mocht je bij de handel een auto treffen die voordelig is, dan moet dit al een reden zijn om op je hoede te zijn. Verhaaltje van, we hebben die auto goedkoop kunnen inkopen, zijn natuurlijk grote onzin. Stel, ik zeg nadrukkelijk stel, dat de handelaar in contact komt met een oud vrouwtje wier man de Jaguar MKII altijd afdroogde na een regenbui en ’s winters er niet mee buiten kwam en dat deze auto nu al meer dan 20 jaar onder een laken in de verwarmde garage staat. Stel, dat dit vrouwtje al een ver gevorderd stadium van Alzheimer heeft, leeft zonder enige familieleden en stel dat het de handelaar mogelijk is om de auto voor een zacht prijsje te kopen. Dan zijn dit allereerst zo veel toevalligheden die plaats vinden dat het bijna onmogelijk is, maar stel dat het die man lukt om werkelijk het koopje van het jaar de toen, dacht je dan werkelijk dat hij deze auto dan aan jou ook weer goedkoop van de hand doet of denk je dat hij weet dat hij “het goudduifje”van het jaar heeft gekregen.
Stel dat je van diezelfde dame dat schilderij van Rubens kunt kopen, wat bij haar in de gang hangt en wat de autohandelaar niet gezien heeft en wel voor een koopje van 750 euro. Verkoop je het dan door aan de handelaar met 500 euro winst, omdat je het toch goedkoop had of laat je het veilen bij Sotheby’s waar het waarschijnlijk het 100-voudige opbrengt.
Gebruik je verstand en weet dat als je een auto bij de handel koopt, dat de kwaliteit in overeenstemming is met wat je betaald.
In het Duitse blad Markt Oldtimer van maart staat een artikel “nachgehackt”. De redactie prikt elke maand een advertentie uit het bestand en treedt vervolgens met de verkoper in contact en kijkt of het aangebodene ook in overeenstemming is met de beschrijving en of de vraagprijs conform de marktprijs is. De redactie had het oog laten vallen op de advertentie van Automusa in Bergeijk waar rond kerstmis auto’s werden aangeboden met grote kortingen. Daar aangekomen werd hun interesse gewekt door een Buick van 1948 type Roadmaster. De auto had een nieuwe verflaag gekregen en zag er van 10 meter afstand netjes uit. De proef met de magneet was erg teleurstellend, want overal viel de magneet van het plaatwerk wat duidt op overmatig plamuur onder de verflaag. De verkoper kon het niet nalaten om tegen de dorpel te kloppen en merkte op, dat de auto hard was. De afwerking liet toch wel hier en daar de wensen over zoals deuken in het rechter voorspatbord, daar waar de motorkap naar rechts scharniert, een typische kwaal van dit soort mechanisme bij deze typen. Zo was het knipperlicht met kit bevestigd en de achterbank gedeeltelijk mee gespoten, omdat de spuiter te lui was geweest dit fatsoenlijk af te plakken. Van onderen was aan de auto niets gedaan, bruine plekken hier en roestvorming daar, niet direct reparaties nodig vanwege de massieve bouwwijze van dit soort auto’s. De prijs was gereduceerd van 14900 naar 9900 euro. De verkoper merkte op dat het lager van de achterste cilinder wat geluid maakte, maar dat met de goede olie nog heel wat kilometers gereden konden worden. De redactie wilde wel graag de auto horen lopen maar dat bleek niet mogelijk omdat er geen olie in de motor zat. De cockpit was compleet maar of alles functioneert blijft een vraag. Na meerdere malen navragen “platzt die Bombe”, de verkoper herhaalt opnieuw dat ze de auto niet kunnen laten lopen. Een motor revisie kost 5000 euro en de auto is verder goed, dus heeft u een voordelige auto meent de verkoper en dat herhaalt hij verschillende malen. Over de prijs viel niet te discussiëren en de auto moest zo zoals hij daar stond de genoemde prijs van 9900 euro opbrengen. De verkoper is niet te bewegen en zijn motto schijnt te zijn, “bekijken en meenemen”. De Buick is dan ook typisch voor het aanbod in dit museum. Het bleek overduidelijk, dat hier handelaren aan het werk waren die echt wel verstand hebben van auto’s en weten wat een auto waard is. Dit werd nog eens duidelijk door de veel duurdere auto’s die er eveneens stonden. Dus ook hier geldt weer, gebruik je verstand. In de advertentie van Automusa staat misschien wel toepasselijk, “Gallery of dreams”. Zorg ervoor dat het niet een “Gallery of mightmares” wordt.
Betekent dit dan, dat je niet bij de handel moet kopen? Oh nee, je kunt best een mooie goede auto bij gespecialiseerde bedrijven kopen, maar verwacht daar geen koopje te treffen. Tevens is kopen bij een bedrijf soms handig, als je zelf van je oude auto af wilt, omdat je die dan kunt inruilen. Bedenk echter, dat kwaliteit geld kost.
De tweede mogelijkheid is van een particulier te kopen. Dit is waar ikzelf het liefst koop. Een door een particulier zelf gerestaureerde oldtimer is vaak in een perfectie conditie. Er is meestal door de eigenaar niet gespaard op onderdelen omdat hij er uiteindelijk langer plezier van wilde hebben en na een jaar niet weer opnieuw wilde beginnen. Dus vaker is een auto van een particulier een eerlijkere auto, uitzonderingen natuurlijk daargelaten. Nu zijn er twee soorten particulieren met oldtimers, zij die er geen verstand van hebben en die alles laten doen in de garage of door een bekende en zij die zelf techneut zijn en bijna alles zelf doen.
De eerste zijn vaak de werkplaatskosten zat en verkopen de auto, dat is het juiste moment om toe te slaan. Deze mensen kun je bespelen dat het allemaal zo duur is als je het moet laten doen en dat je als je de auto koop bij hem geen garantie krijgt en niet terug kunt komen als er iets mis is, dus moet dat zijn weerslag in de prijs hebben. Bij de techneuten is het moeilijker een auto te kopen, ze weten alles beter en weten wat het gekost heeft. Vaak zijn de auto’s niet goedkoper dan bij de handel maar wel beter en als een techneut langer met zijn “baby” zit en er weinig animo is, dan kunnen prijsverhandelingen vaak een positief resultaat opleveren. Wees nooit te overenthousiast, neem de tijd maar als een prijsverhandeling gunstig is besluit dan tot koop. Vaker is het zo als je zegt, ik neem volgende week nog wel met u contact op, hoewel je weet dat het een goede koop is, je beter meteen kunt beslissen. Ik heb deze fout zelf een paar keer gemaakt en de week erop had de verkoper zich bedacht en ging het niet door ondanks dat ik meer bood dan was afgesproken. De salesmanagers in Amerika leren dat als jij de showroom inkomt je met een contract de zaak uit moet gaan, nl. ga je naar huis en overdenk je het nog een keer, dan komen vaker twijfels op en bezin je je nog een keer. Dus smeden als het ijzer heet is, dat krijgen deze verkopers met de paplepel ingegeven. .
Kopen op het internet is een andere mogelijkheid tegenwoordig. Echter het internet moet je net zo zien als het autotijdschrift. Daar staan ook auto’s te koop in met een foto zo groot als een postzegel, met de meest fantastische beschrijvingen. Mijn vraag is, heb je ooit een auto gekocht afgaand op de beschrijving en de foto en de telefoon gepakt en gezegd hij is verkocht. Nee, ik denk het niet. Dus waarom zou je dat bij het internet wel doen?. Koop nooit, hoe verlokkelijk het aanbod ook is en hoe laag de prijs is een auto ongezien, als je niet voor onverwachte verrassingen wilt komen te staan. Ja, maar als je nooit een gokje waagt, dan heb je ook nooit een voordeeltje. Klopt, maar zie het dan als een gokje en dat betekent dat ook al je geld weg kan zijn.
Midden 90-iger jaren had ik contact met Gary die een garage in San Francisco had en die alleen in klassieke Jaguars deed. Elke veertien dagen werd ik een keer ‘snachts uit mijn bed gebeld omdat de fax ging en hij zijn stocklist aan mij opstuurde. Op een gegeven moment had hij een Jaguar MKII 3.8 L automatiek. Hij beschreef de auto als netjes met een vieze kleur bruin maar met een uitzonderlijke harde body. Het interieur was netjes wel van skai en de auto reed, remde en stuurde perfect. De vraagprijs was 11.000 dollar. Ik had eigenlijk wel interesse in die auto niet alleen vanwege de prijs maar vanwege de goede carrosserie. Een Europese MKII die niet gerestaureerd is, is altijd rot wat heel veel laswerk betekent bij deze gecompliceerde auto. Dus voor een auto met geen of gering laswerk moet je een auto hebben uit Californië hebben met zgn. “black plates”. Dat betekent een zwart nummerbord hetgeen aangeeft dat de auto ooit nieuw naar Californië verkocht is en daar altijd gereden heeft. Veel handelaren transporteren hun auto’s naar Californië en prijzen die ook zo aan hoewel ze hun hele leven in Michigan gereden hebben, waar ’s winters een meter sneeuw ligt. Enfin, ik wilde de auto wel hebben maar Ineke vond het maar niets om 20 000 gulden uit te geven voor een auto die je niet gezien hebt. Een kennis van mij die een garagebedrijf heeft vond het wel interessant en hij vroeg mij Gary nog eens te bellen met specifieke vragen. Mijn kennis vond het geheel zo interessant dat hij een bod deed van 10 000 dollar. Gay wilde het verschil graag delen maar mijn kennis zei dat als de auto goed was er meer transacties zouden volgen en dat hij dan wel zou delen. We waren natuurlijk verschrikkelijk nieuwsgierig toen de auto uit de container in Rotterdam kwam. De kleur was niet de mooiste kleur van Jaguar, maar voor de rest was alles zoals Gay had beschreven. Het interieur was netjes de auto schakelde en reed goed en de auto was roestvrij. Er werd slechts 1 stuurkogel vervangen en de auto kreeg bij de RDW zijn kentekenbewijs. Inmiddels is de auto helemaal gestript, ontlakt en er hoefde werkelijk nergens gelast te worden. De body was van een uitzonderlijke kwaliteit. Naderhand had ik er spijt van dat ik de auto niet gekocht had, maar vond het risico toen te groot. Hebben ze geluk gehad?. Misschien wel, bij zo’n persoon zou ik een tweede keer wel durven kopen ongezien hoewel het een risico blijft.
Ons clublid Frits kan van zo”n aankoop een lied zingen. Voor zijn gedemouleerde E-type zocht hij een motorkap. Nou zijn die niet goedkoop als ze in goede staat zijn en liggen ook niet opgestapeld. Zijn oog viel op een E-type coupe met een goede motorkap op Ebay in Amerika. Nou ga je daar ook niet zomaar even naar toe om te kijken, dus werd blind geboden met als resultaat dat hij de hoogste bieder was. Op dat moment was Frits eigenlijk best tevreden over zijn aankoop gezien de prijs die hij moest betalen, echter had hij het geheel niet gezien. Nu moet er naar de veiling alles geregeld worden om de auto naar de haven te krijgen en naar Rotterdam te verschepen. Dus trad Frits met een expediteur in kontakt die de auto wilde gaan ophalen. Van de auto waren de vleugelmoeren verdwenen dus kon met de auto niet gereden of gesleept worden omdat de wielen er af liepen. De auto werd toen met een aanhangwagen naar de haven gebracht. De expediteur wilde de auto daar achterlaten maar dat mocht niet omdat de auto niet rollend was. Via e-mail en telefoon probeerde Frist iemand te vinden die voor moeren kon zorgen of eventueel de velgen aan de naven wilde vastlassen. Men wist wel iemand die dat kon opknappen tegen een vergoeding van 1000 dollar. Nou dan sta je in Holland je op te winden en je kunt niets doen. Goede raad was duur en uiteindelijk heeft Frist de aanhangers gekocht, zodat de auto erop kon blijven staan. Het vervoer van deze combinatie in een container werd te gecompliceerd en te kostbaar, dus werd besloten voor het Roll on Roll off systeem, waar ook weer een extra prijskaartje aanhing.
Voordat de auto hier was, had Frits echter hier in Brabant een goede motorkap op de kop weten te tikken en had hij eigenlijk zijn aankoop niet meer nodig. Uiteindelijk viel de auto ook nog tegen en de geplande verkoop van de aanhanger ging ook niet door omdat deze een breedte had van 2,70 meter en die zijn in Nederland niet toegelaten. Alles bij elkaar veel geregel, stress en onnodige kosten die het geheel in endeffect toch nog kostbaar maakte. Voor iemand die geïnteresseerd is in de restauratie van een E-type coupe uit 1971, meld je bij Frits. Ook hier weer, gebruik je verstand en wees niet te overenthousiast maar liever voorzichtig. Het is niet mogelijk om een auto te beoordelen vanaf een foto. Een gat van 10 centimeter is op een foto van 5 cm slechts één tiende millimeter groot. Je kunt de rottigheid niet door middel van een foto beoordelen of het moet al zo rot zijn dat het zichtbaar is.
Zo stond er laatst een prachtige XK120 roadster te koop op Ebay Amerika. Zo op het eerste gezicht een beauty in het rood met spaakwielen en met een perfect beige interieur, je kon zien er was veel geld aan uitgegeven. Gelukkig had de eigenaar ook een foto van onder het spatbord er bij gezet en daar werd duidelijk dat de auto totaal verrot was. Als je het al zo duidelijk op een foto kunt zien, hoe erg is het dan wel niet in werkelijkheid?. Maar hoeveel eigenaren zetten een dergelijke foto er bij? Mijn ervaring is dat het meestal alleen de mooie plaatjes zijn die ze laten zien en de slechte zaken, daar moet je zelf maar achter komen. Heeft de auto onder de motorkap een andere kleur dan is deze snel overgespoten om mooi te lijken. Let daar dus op.
Dat je niet van een foto kunt kopen daar heb ik zelf ook ervaring mee opgedaan. De XK140 DHC waar ik helemaal verliefd op was en die door de overleden eigenaar geheel gerestaureerd was, zag er op de foto prachtig uit. Fantastisch mooie donker blauwe kleur met rode bekleding, maar van onderen waren geen foto’s en daar waren kilo’s bitak tegenaan gespoten om de rottigheid te verdoezelen.
De teksten bij de advertenties zijn ook met de nodige korreltjes zout te nemen. Laatst las ik een advertentie van een schadewagen waarbij stond, mooie schadewagen met lichte overslag. Men weet alles tegenwoordig zo mooi te omschrijven zodat het minder erg lijkt.
Vroeger kreeg je de zak bij je baas, nu ben je boventallig, maar het is wel hetzelfde. Vroeger heette een bos kappen kaalslag, nu noemen ze dat toppen tot op 1 meter. Als je er gaat kijken staan er alleen nog 30cm stronkjes en ze houden vol dat 1 meter het gemiddelde is, hoewel er dan ook stammen van 1.70 meter zouden moeten staan en die zie je niet. Ik heb altijd al getwijfeld of ze bij defensie wel kunnen rekenen.
Als er in de advertentie staat bij een oldtimer, dat het interieur in originele staat is reken dan maar op een totale vervanging en als er een foto gemaakt is door het rechter voorportier, ga er dan maar vanuit dat de bestuurdersstoel versleten is. In een advertentie van een MKII stond laatst, aandachtspunten zijn rond de knipperlichten en de dorpels. Het is uitgesloten dat alleen daar water is gekomen, dus de auto heeft op meerdere plaatsen aandacht nodig en niet alleen die genoemde twee plaatsen zijn slecht, maar veel meer waarschijnlijk. In een volgend artikel zal ik een checklist geven wat je bij een MKII moet controleren bij een aankoop. Lees de teksten in advertenties daarom met de nodige scepsis.
Zie je op Ebay in Amerika nou toch je droomauto staan en kom je in de verleiding te bieden zonder de auto te hebben gezien, dan zijn er nog twee mogelijkheden om misschien toch nog in het bezit van je droom te komen. Je kunt wachten en kijken of de auto wel verkocht wordt, zo niet, neem dan met de eigenaar contact op wat hij voor de auto wil hebben en vlieg er na toe, je hebt dan wat meer tijd, maar het kan zijn dat je ook dan bedrogen uitkomt. Zorg dan wel dat je voor afloop van de veiling al contact hebt gehad met de eigenaar en zijn adresgegevens kent.
Een pas kort aangeboden service is die van SGS Automotive Services Inc. ontstaan door de vele autokopers op de Ebay veilingen en omdat Amerika een groot land is. Je kunt via het internet een opdracht geven om de auto te laten inspecteren door SGS, die heeft 1400 “inspectors” in de US in 50 staten. Zij voeren een inspectie van het voertuig uit op 150 punten voor een bedrag van $99,50 en je hebt het rapport 24 uur na de inspectie per e-mail met foto’s. Dit geeft dan toch iets meer zekerheid als je er niet zelf heen kunt en voor de kosten hoef je het niet te laten.
Een aankoop van een klassieker doe je trouwens niet om de volgende maand de auto weer te verkopen, maar is bedoeld om voor langere tijd plezier van te hebben. Kijk rustig om je heen en wees wantrouwend bij verlokkende aanbiedingen. Neem iemand mee die er verstand van heeft en ga er desnoods na de eerste keer nog een tweede keer of derde keer er naar toe. Lees de literatuur over de betreffende auto, over zijn plus en min punten. Vergelijk prijzen en ga kijken naar auto die voor jou misschien te duur zijn, niet om te kopen maar om te kunnen vergelijken met wat je wel wild uitgeven. Maak foto’s van alles, ook van die je niet koopt en vergelijk ze thuis rustig. Maak vanaf het begin een soort archief en maak het zoeken naar je droom een deel van je hobby. Wees dan ook niet te erg teleurgesteld als je naar Groningen bent geweest en het was niets, bedenk dat je door te gaan kijken ervaring opdoet en je bespaart bent gebleven van een miskoop. Bezoek eens een praatavond van de club. Laat je niet onder druk zetten en neem de tijd, gaat de auto aan je neus voorbij, so what?, er komt wel weer een ander. Vaak is het moeilijk om alle zaken in één keer te checken en te beoordelen. Neem een checklist mee om die dingen te controleren die belangrijk zijn. Tot de standaard uitrusting van een aspirant koper behoren tevens een zaklantaarn, een overal, een schroevendraaier en een magneet mee, waarmee je het plaatwerk kunt controleren. Maar het aller belangrijkste is, gebruik je verstand, blijf rationeel denken en zorg er voor dat liefde je niet blind maakt, des te meer plezier zul je hebben van je nieuwe aankoop. Succes.
Robert
.
