wo 26 dec 2018, 22:55
Allemaal mooie praatjes, maar verder zoeken beloond.
Dit verhaal begint 10 jaar geleden.
Als je van de ervaring van andere kunt leren, dan is dat mooi meegenomen zeker als het gaat om de aanschaf van een oldtimer. De aanschaf van een oldtimer is niet een geregelde bezigheid en verbonden met emotie en passie, waardoor de nuchtere kijk op het geheel vaak niet meer aanwezig is. Derhalve moet men zich terdege voorbereiden op de aankoop en zich laten vergezellen van een vakkundig persoon om niet in de valkuilen van de verkopers te trappen.
Dit verhaal gaat over de zoektocht naar een BMW. Mijn vriend Paul is de hoge autokosten voor zijn Renault Laguna meer dan zat, Als 1ste monteur en ervaring van meer dan 20 jaar in het carrosserievak stoort hij zich eraan dat hij bij de moderne auto’s niets meer zelf kan doen. Laatst ging een lampje op het dashboard branden en moest hij naar de garage. Uitlezen van de foutcode 75 euro, resetten van de computer 50 euro en een nieuwe sensor 75 euro plus BTW bijna 250 euro.
Paul wil dus een luxe wagen van voor 1987, omdat hem dat 800 euro aan wegenbelasting scheelt, ongeveer 700 euro aan verzekeringskosten en de garagekosten vallen weg omdat je bij zulke auto’s nog alles zelf kunt. Ouder dan 40 jaar dan kun je rijden op LPG doe je mee aan een schoner milieu, hoewel het hoofddoel natuurlijk de lage prijs is voor de brandstof, waardoor je ongeveer 10 euro op 100Km kwijt bent. Daarbij komt dat je met een dergelijke auto nauwelijks afschrijving hebt vergeleken met een nieuwe. Al met al een leuke besparing op jaarbasis.
Het segment van luxe auto’s werd vanaf midden 70-iger jaren hoofdzakelijk verdeeld onder Mercedes, Jaguar en BMW. Voor Paul komt het eerste merk niet in aanmerking, omdat hij dit gewoon geen mooie auto’s vindt. Jaguar zou eventueel nog gaan, maar juist die bouwjaren zijn de slechtste Jaguars ooit geproduceerd en een goed exemplaar is dus gerestaureerd en kost daarom een lieve duid. Zijn keuze is gevallen op een BMW en misschien komt dat mede doordat ik de BMW 630CS heb.
Een goede 6-serie is moeilijk te vinden en de meeste auto’s zijn danig aangetast door roest en hebben vaak een hoog kilometergehalte. Goede exemplaren vind je niet meer beneden de 8000 euro. Paul is ook gecharmeerd van de 7-serie en wel het tweede type vanaf 1982 interne BMW code type E23/2. Dit tweede type heeft een facelift gekregen in vergelijking met het voorganger type de “Blechnase” en wordt ook wel “whalenose” genoemd. Technisch is de auto ook verbeterd met een 4-traps automaat i.p.v. 3-traps, andere achterwielophanging en veranderde slag X boring en compressie verhouding, waardoor de auto alleen nog als “Einspritzer” te koop was, waardoor deze ook zuiniger was. Ik heb zelf 2 van deze E23 auto’s in de 80-iger jaren gereden en later nog een E32 en ben nog steeds enthousiast over het comfort, het rijplezier en de vooruitstrevende techniek van die tijd. Er is nauwelijks een andere zescilinder die zo’n “Laufruhe” heeft als een BMW (sorry Jaguar liefhebbers).
BMW was in de 70 en begin 80-iger jaren erg innovatief bezig, zij hadden het ergonomisch dashboard ingevoerd, op alle auto’s injectiesystemen samen met Bosch ontwikkeld en het ABS systeem. Jaguar heeft het toen laten liggen en heeft te lang geteerd op zijn successen uit de 50 en 60-iger jaren. Jaguar is toen niet met zijn tijd mee gegaan en heeft alleen van wegen zijn reputatie nog mooie slechte auto’s kunnen verkopen, wat uiteindelijk toch de verkoop van een oer Engels merk tot gevolg had. Vandaag aan de dag is het in handen van het Indiase Tata Motors, hoewel de Jaguars nog wel in Engeland gemaakt worden.. Helaas zijn vele roemrijke Engelse merken zo ten onder gegaan, Triumph, Sunbeam, Wolsley, MG, Austin, Vauxhall, Humber, RR, enz. Je kunt je afvragen waarom het British Leyland niet gelukt is om een succesvolle opvolger te maken voor de mini en waarom BMW wel, ondanks dat ze niet goedkoop zijn.
De E23 is een auto mits in goede staat, die kan wedijveren met een moderne auto. Tja, er zitten geen airbags in, maar we hebben vroeger allemaal zonder airbags gereden, maar je hebt wel een hoop echt blik om je heen. De 7 serie is vergeleken met de 6 serie nog zeer ondergewaardeerd en deze zijn in Duitsland nog relatief goedkoop. Dit komt omdat in Duitsland een auto pas oldtimer is met 30 jaar en er dus voor deze types een volledige belasting betaald moet worden. In Duitsland wordt de wegenbelasting niet geheven over het gewicht van de auto zoals hier, maar over de cilinderinhoud per 50 cc, dus zit je met 3,5 liter behoorlijk in de top en betaalt je dus scheel.
De vraag is natuurlijk waar vind je zo’n auto. Het medium om te zoeken is natuurlijk internet, dus begonnen we onze zoektocht daar. Wel auto’s van de E23 serie 1 en ook serie 2, maar dan van 1985 en ’86. Het was niet de bedoeling om de auto nog twee jaar weg te zetten dus het moet toch een ’82-iger of ’83-iger zijn.
Ik vond een auto in Oud Bijerland bij een bedrijf http://www.stonecars.nl Maar eens gebeld met ene Sergio. Ja, die BMW hebben we net binnen meneer. Bouwjaar 6de maand 1983, dus mooier kan het niet. Het is een type 735i, antraciet metalliek, automaat, schuifdak, airco en lichtmetalen BMW velgen, elektrische ramen en getint glas. De kilometerstand is gedocumenteerd op 118000Km en de auto was van een diamantair uit Zwitserland die de auto in 1991 weg heeft gezet en zijn zoon is er in 2006 weer mee gaan rijden. Men heeft toen de auto helemaal laten nazien, nieuwe accu en radiateur en de auto ziet er perfect uit in zijn originele lak. Nou, dat klinkt goed en maakt wel nieuwsgierig en wat wil u er voor hebben? De vraagprijs is 5950 euro op Nederlands kenteken en APK natuurlijk. Nou, dat vind ik voor een 7-serie wel veel geld, dan moet hij wel er mooi zijn , zei ik. Kan er niet wat vanaf als ik niks inruil? Waaraan had u dan gedacht, zei Sergio. Ik zit te denken aan 5 mille. Ja, dat is goed als u niets inruilt dan kan die daarvoor weg. Nou dat was meteen al 950 euro verdiend, die hadden we binnen. Kunt u mij nog wat foto’s toesturen van het interieur en de motorruimte?. Dat laat ik vanavond mijn vrouw doen, antwoordde Sergio.
De foto’s lieten een mooie auto zien, alleen de rugleuning van de bestuurdersstoel was aan de instapkant doorgesleten. Vreemd want alle BMW’s die ik zelf vroeger gehad had, die hadden dat niet, zelfs niet bij 360 000 KM. Alles aan Paul doorgestuurd en die was enthousiast. Laten we maar een tochtje daarheen wagen, zei hij.
We gingen al vroeg op pad. Ik zeg tegen Paul, we gaan met mijn 6-serie en jij mag rijden, dan weet je tenminste als we in Rotterdam zijn hoe een oldtimer hoort te lopen. Bij Breda informeerde ik bij Paul eens hoe die vond dat de auto reed en zijn antwoord was, je krijgt de sleutels niet meer terug.
Sergio was een vriendelijk spontane vent met een loods en terrein vol youngtimers, de meeste van het merk Mercedes en enkele Amerikanen en een rode Jaguar XJ serie 3 uit 1982.
Ze hadden de BMW gepoetst en die zag er op het eerste gezicht netjes uit. Al snel bleek dat de auto overgespoten was, wat duidelijk te zien was bij de dorpels. Persoonlijk vind ik dat niet erg, want dan heb je wel een krasvrije en deukvrije oldtimer. Tja, de stoel was doorgeschuurd en de achterbank tamelijk doorgezeten. Hier en daar was een lichte beschadiging en een deurknopje was weg en een andere kapot, maar dat zijn peanuts.
Paul ging met de krik onder de auto en ik ging met Sergio in de documentatie.
In het serviceboekje was de laatste servicebeurt in 1991 bij kilometerstand 112000. Dit was ook het laatste veld van die pagina, echter de volgende bladzijde met de lege velden voor de volgende beurten was eruit gescheurd. Waarom doet iemand zoiets, omdat hij onderweg misschien dringend een stukje papier nodig had?. Ik denk het niet!. Sergio had ook geen verklaring, maar liet papieren zien van 2006 van de Zwitserse TUV waaruit moest blijken dat men toen weer is gaan rijden. Waarschijnlijk kon Sergio niet zo goed Duits, want het ene document was een Gutachten over veren die 30mm korter waren en het andere een Gutachten voor Rial velgen in de maat 8 X 18 en dan te bedenken dat er normaal een velgmaat van 7 X 14 op zit. Het was duidelijk dat de zoon van de diamantair de auto had gepimpt en dat de auto waarschijnlijk veel meer kilometers had gelopen dan Segio beweerde, hetgeen ook de beschadigde stoel verklaarde.
Paul had intussen de auto van onderen bekeken en dat was in orde. Hij constateerde ook dat het rechter binnenvoorscherm niet aan de chassisbalk vast zat, waaruit wij concludeerde dat er een nieuw binnenscherm opgekomen was. Aan dit scherm zat een bevestigingssteun van een motorkapscharnier, maar aan het linker scherm zat dit niet, dit type heeft namelijk al schokdempers voor de motorkap i.p.v. scharnieren. Dit betekende dat het scherm was vervangen met een oud type binnenscherm of misschien wel een gebruikt scherm. Verder ontdekten we dat de auto 4 nieuwe veren had. De puzzel was ons inziens compleet. De zoon had de auto gepimpt en daarmee een aanrijding gehad rechts voor. Er was een nieuw binnenscherm en buitenscherm opgekomen als mede een voorfront en dit verklaarde ook de nieuwe radiateur en waarom de auto opnieuw gespoten was. De dikke wielen waren eraf gehaald en de oude wielen konden niet samen met de verlaagde veren, waardoor 4 nieuwe gemonteerd werden.
Toch nog maar even een stukje rijden. De uitlaat was iets te lawaaierig, bij het remmen bij 80 KM/u trilde het stuur en het stuurwiel stond bij rechtuit rijden scheef. De motor liep goed en schakelde ook goed, de kickdown functioneerde goed, maar er was toch een duidelijk verschil met die van mij die 112 000 Km gelopen heeft. De airco werkte niet en de aanjager wilde ook niet.
Al met al was dit geen eerlijke auto, maar één waaraan gerommeld was en waarvan de kilometerstand met zekerheid niet klopte en waarschijnlijk 3X hoger was dan aangegeven. Paul zijn interesse was na de proefrit over en zelfs in een prijsverhandeling had hij geen zin meer. We hadden bij het geheel toch een raar gevoel er waren te veel dingen die niet klopte.
Na een kopje koffie en een bedankje aan Sergio gingen we richting Limburg.
Ik had nog een E23/1 gevonden in Willemstad en daar kwamen we langs. De auto was van 1980 het eerste type wat Paul eigenlijk niet wil, maar deze had 157 000Km gelopen. Laten we maar eens gaan kijken, dan kunnen we eens vergelijken, want deze garage vraagt namelijk ook 4950 euro.
De verkoper van het Renault garagebedrijf met veel jonge occasions was vriendelijk en maakte gelijk een uitdraai van de gegevens van de auto. Type 735i, Bj. 1980, handgeschakeld, schuifkanteldak, LM velgen , bronzit metalliek van kleur en met de opgegeven kilometerstand. De auto stond achteraan op het buitenterrein tussen ander occasions. Wat opviel was, dat de auto er al lang stond want de banden waren half leeg en het koppelingspedaal zat tegen het schutbord. Ook viel op dat de auto het front van een serie twee had vanaf 1982. Ik zeg tegen de verkoper, dit is een serie 2 vanaf 1982. Hij zegt, nee hij is van 1980. Nou, dan heeft de auto schade gehad en hebben ze er een latere neus opgezet. De auto oogde mooi, bekleding was in nieuwstaat en je kon zien dat de kilometerstand klopte. Paul werd al enthousiast en merkte op dat dit een eerlijke auto was. Maar hoe zat dat nou met die neus?
Paul vond in het handschoenenvakje het serviceboekje en inderdaad de kilometerstand klopte, maar op de eerste bladzijde stond de afleveringsdatum 10-2-1982. Dus toch een 82-iger, zei ik tegen de verkoper. Ik kan alleen maar aangeven wat er in de papieren staat, dus ik haal even het kentekenbewijs, zei hij.
Inderdaad bleek op het kenteken het bouwjaar 1980 te staan. Dit vergde dus nader onderzoek. Met het kenteken in de hand werd het chassisnummer gecontroleerd. Wat mij daarbij opviel was, dat er nogal was slijpkrassen in het metaal rond het chassisnummer zaten en zo lopen ze bij BMW niet van de band. Ik zeg tegen de verkoper ik geloof dat u een probleem hebt, deze auto is omgekat, kijk maar eens goed dit is niet af fabriek zo. De verkoper bekeek het goed en zei, ik geloof dat ik inderdaad een probleem heb. Ik ga er van uit, dat de man dit niet geweten heeft, want anders laat je niet het serviceboekje in de auto liggen. Hij had de auto ingeruild en had dit niet opgemerkt omdat hij onvoldoende kennis van de twee types 7 serie had. Men heeft waarschijnlijk een schadewagen gehad van 1980 en daar het chassisnummer uitgehaald en dat in een gestolen auto van 1982 gezet en vervolgens ingeruild om er van af te zijn. Een gestolen auto wilde Paul natuurlijk ook niet, zodat we onverrichter zaken huiswaarts keerde met veel ervaring rijker.
Op de terugreis hadden Paul en ik nog veel te bepraten. Een tocht van 550 Km had ons toch weer wat geleerd.
Nu staat er een hele mooie te koop met slechts 82 000 Km en nooit in de winter gereden volgens de opgave. Maaaaar…. het is in Schönau am Königssee dat is op een steenworp van het Adelaarsnest. Van hier uit 1650 Km heen en terug en dan met overnachting ben je toch gauw 400 euro kwijt. Stel je voor dat het dan niets is en dat het allemaal praatjes zijn? Helaas zetten ze een auto niet bij je voor de deur neer, dus je zal er iets voor over moeten hebben om je geliefde object te bemachtigen, maar denk eraan, praatjes, mooie praatjes, maar trap er niet in.
Ik zag op mobile.de een 728i staan in de kleur zilvermetallic met stoffen bekleding voor 2250 euro, dat is geen geld maar het was weer helemaal in Zuid Duitsland. Enkele weken later zag ik dezelfde auto bij Ad Ooms in Swifterbant staan. Misschien moeten we daar eens gaan kijken zei ik tegen Paul en zo gezegd zo gedaan. Ad had meerdere e23 staan maar er waren er maar twee te koop, de 728 uit. Z-Duitsland en een groene 745i. Nadat we de auto’s grondig bekeken hadden kwamen we tot de conclusie dat deze alleen nog maar geschikt waren voor de sloop, toch wel jammer. Een prachtige 745i in Bahamabeige met buffelleder interieur was helaas niet te koop. Ja zo één zou ik wel willen hebben, wat zijn het toch mooie auto’s . Ad beschikt over een aardig magazijn aan nieuwe en gebruikte BMM onderdelen waaronder ook veel e23 delen.
We zitten intussen in 2009, dus mag het ook een ’84 of 85-iger zijn en zo vond ik op mobile.de een interessante 735i automaat van 1985 in de kleur Bahamabeige metallic met beige stoffen interieur en bronzit getinte ramen, airco, schuif/kanteldak, elektrische stoelen, i.z.g.st in de buurt van Kaiserslautern voor 5500 euro. Paul was enthousiast en we besloten contact te leggen voor een afspraak de volgende zaterdag. De zaterdag werd zondag omdat de eigenaar een kapperszaak had en zaterdag niet kon.
We meldden ons bij het afgesproken adres en moesten 2 straten verder rijden waar de eigenaar een loods had. We stonden wel even te kijken want samen met zijn vriend had hij daar een hele leuke verzameling van nostalgische artikelen en verschillende Kevers en Mercedes. De boys hadden het smaakvol ingericht en je kon zien dat ze echte liefhebbers waren.
De BMW bleek niet zo hun ding te zijn, hij paste niet in de verzameling, ze hadden toch meer met Volkswagen en de Stuttgart modellen en daarom deed hij de auto weg.
We waren beide onderste boven van de fantastische kleurencombinatie van de 735i, Bahamabeige met bronzit gekleurde ramen en het prachtige interieur in stof met de wortelnoten houtaccenten. Er zaten wel wat deukjes en krasjes op maar rot was die niet. Dit was wat je noemt een eerlijke auto, lang prima verzorgd geweest getuige de toestand van het interieur. De volgende stap was een proefrit wat geen probleem bleek. De auto stuurde, remde en veerde goed, niets op aan te merken maar de reactie op het gaspedaal was niet geweldig. Een goede service beurt zou daar waarschijnlijk wel verbetering in brengen en een flink ritje autoweg waarschijnlijk ook, meende wij. Na nog wat onderhandelen ging er nog 500 euro van de prijs af en Paul wat de trotse eigenaar van een E23 735i.
Enkele weken later had Paul besloten om het gelijk maar goed aan te pakken en de auto helemaal op nieuw te laten spuiten, dat betekende uiteindelijk toch een hoop meer werk en ook meer kosten, maar ja hij wilde wel een mooie hebben en gelijk heeft die.
De auto werd technisch ook helemaal nagezien en de motor draaide als een zonnetje maar hij wilde nog steeds niet zo vooruit, zeker als je het vergeleek met de inmiddels door mij aangeschafte 745i. We kwamen erachter dat er een katalysator onder zat en Paul stelde voor om eerst de import keuring te doen en dan de kat maar te verwijderen.
Mijn 745i had ik in Engeland gekocht en moest dus ook naar de RDW voor een kenteken, We maakten beide een afspraak en gingen met twee 7-series naar de RDW en daar stonden ze toch wel even te kijken. Beide auto´s kregen zonder problemen het kenteken met de complimenten van de keurmeester en zijn opmerking dat hij ze zelden zo zag.
We waren er intussen achter gekomen dat de kat er niet onderuit kon, omdat de auto een originele “Werkskat uitvoering” was en daar is de motor met een compressieverhouding van 8:1 totaal anders en het verwijderen van de kat gaat daar niet. Deze uitvoering van de 735i heeft 185 Pk. Hoewel het een prachtige auto was heeft Paul hem na een jaar weggedaan en heeft zich een 745i HL van 1986 aangeschaft in de kleurencombinatie groen/wit, ook dit keer weer een prachtige wagen en wel van de eerste eigenaar wat echt zeldzaam te noemen is.
Ik wist de HL te koop en ik had 2 jaar er voor contact met de eigenaar gehad. Ik maakte een afspraak om de auto te bekijken maar een dag voor de afgesproken datum belde hij, dat hij de auto niet verkocht, hij kon er geen afstand van doen. Na ja, wat moet je dan, dan gaat het over en ik zocht verder en vond mijn 745i in Engeland.
Nu dus 2 jaar later wilde Paul ook een turbo en ik stelde voor om die man nog eens te bellen. Hij stemde in met een bezoek en we gingen er heen. We kochten de auto maakte een koopcontract en betaalde aan. Een week later ging Paul de auto halen en de eigenaar wilde hem de aanbetaling terug geven want hij wilde hem toch niet kwijt. Gelukkig was zijn zoon erbij en die kon hem overtuigen dat hij de auto verkocht had en dat hij de auto moest laten gaan. Een hele bijzondere belevenis is dat wel, van de eerste eigenaar. Ik heb dat ook met mijn Jaguar MK2, die heb ik 40 jaar, dat is een half mensenleven daar doe je maar niet zo afstand van.
De HL is in perfecte staat en na 8 jaar nog in het bezit van Paul, maar net zoals die van mij staan ze meer in de garage dan op de weg. Toch heb ik de afgelopen 10 jaar er erg veel plezier mee beleefd.
Het leuke van het zoeken is dat je steeds weer interessante mensen ontmoet en je later iets te vertellen hebt.
Robert
Dit verhaal begint 10 jaar geleden.
Als je van de ervaring van andere kunt leren, dan is dat mooi meegenomen zeker als het gaat om de aanschaf van een oldtimer. De aanschaf van een oldtimer is niet een geregelde bezigheid en verbonden met emotie en passie, waardoor de nuchtere kijk op het geheel vaak niet meer aanwezig is. Derhalve moet men zich terdege voorbereiden op de aankoop en zich laten vergezellen van een vakkundig persoon om niet in de valkuilen van de verkopers te trappen.
Dit verhaal gaat over de zoektocht naar een BMW. Mijn vriend Paul is de hoge autokosten voor zijn Renault Laguna meer dan zat, Als 1ste monteur en ervaring van meer dan 20 jaar in het carrosserievak stoort hij zich eraan dat hij bij de moderne auto’s niets meer zelf kan doen. Laatst ging een lampje op het dashboard branden en moest hij naar de garage. Uitlezen van de foutcode 75 euro, resetten van de computer 50 euro en een nieuwe sensor 75 euro plus BTW bijna 250 euro.
Paul wil dus een luxe wagen van voor 1987, omdat hem dat 800 euro aan wegenbelasting scheelt, ongeveer 700 euro aan verzekeringskosten en de garagekosten vallen weg omdat je bij zulke auto’s nog alles zelf kunt. Ouder dan 40 jaar dan kun je rijden op LPG doe je mee aan een schoner milieu, hoewel het hoofddoel natuurlijk de lage prijs is voor de brandstof, waardoor je ongeveer 10 euro op 100Km kwijt bent. Daarbij komt dat je met een dergelijke auto nauwelijks afschrijving hebt vergeleken met een nieuwe. Al met al een leuke besparing op jaarbasis.
Het segment van luxe auto’s werd vanaf midden 70-iger jaren hoofdzakelijk verdeeld onder Mercedes, Jaguar en BMW. Voor Paul komt het eerste merk niet in aanmerking, omdat hij dit gewoon geen mooie auto’s vindt. Jaguar zou eventueel nog gaan, maar juist die bouwjaren zijn de slechtste Jaguars ooit geproduceerd en een goed exemplaar is dus gerestaureerd en kost daarom een lieve duid. Zijn keuze is gevallen op een BMW en misschien komt dat mede doordat ik de BMW 630CS heb.
Een goede 6-serie is moeilijk te vinden en de meeste auto’s zijn danig aangetast door roest en hebben vaak een hoog kilometergehalte. Goede exemplaren vind je niet meer beneden de 8000 euro. Paul is ook gecharmeerd van de 7-serie en wel het tweede type vanaf 1982 interne BMW code type E23/2. Dit tweede type heeft een facelift gekregen in vergelijking met het voorganger type de “Blechnase” en wordt ook wel “whalenose” genoemd. Technisch is de auto ook verbeterd met een 4-traps automaat i.p.v. 3-traps, andere achterwielophanging en veranderde slag X boring en compressie verhouding, waardoor de auto alleen nog als “Einspritzer” te koop was, waardoor deze ook zuiniger was. Ik heb zelf 2 van deze E23 auto’s in de 80-iger jaren gereden en later nog een E32 en ben nog steeds enthousiast over het comfort, het rijplezier en de vooruitstrevende techniek van die tijd. Er is nauwelijks een andere zescilinder die zo’n “Laufruhe” heeft als een BMW (sorry Jaguar liefhebbers).
BMW was in de 70 en begin 80-iger jaren erg innovatief bezig, zij hadden het ergonomisch dashboard ingevoerd, op alle auto’s injectiesystemen samen met Bosch ontwikkeld en het ABS systeem. Jaguar heeft het toen laten liggen en heeft te lang geteerd op zijn successen uit de 50 en 60-iger jaren. Jaguar is toen niet met zijn tijd mee gegaan en heeft alleen van wegen zijn reputatie nog mooie slechte auto’s kunnen verkopen, wat uiteindelijk toch de verkoop van een oer Engels merk tot gevolg had. Vandaag aan de dag is het in handen van het Indiase Tata Motors, hoewel de Jaguars nog wel in Engeland gemaakt worden.. Helaas zijn vele roemrijke Engelse merken zo ten onder gegaan, Triumph, Sunbeam, Wolsley, MG, Austin, Vauxhall, Humber, RR, enz. Je kunt je afvragen waarom het British Leyland niet gelukt is om een succesvolle opvolger te maken voor de mini en waarom BMW wel, ondanks dat ze niet goedkoop zijn.
De E23 is een auto mits in goede staat, die kan wedijveren met een moderne auto. Tja, er zitten geen airbags in, maar we hebben vroeger allemaal zonder airbags gereden, maar je hebt wel een hoop echt blik om je heen. De 7 serie is vergeleken met de 6 serie nog zeer ondergewaardeerd en deze zijn in Duitsland nog relatief goedkoop. Dit komt omdat in Duitsland een auto pas oldtimer is met 30 jaar en er dus voor deze types een volledige belasting betaald moet worden. In Duitsland wordt de wegenbelasting niet geheven over het gewicht van de auto zoals hier, maar over de cilinderinhoud per 50 cc, dus zit je met 3,5 liter behoorlijk in de top en betaalt je dus scheel.
De vraag is natuurlijk waar vind je zo’n auto. Het medium om te zoeken is natuurlijk internet, dus begonnen we onze zoektocht daar. Wel auto’s van de E23 serie 1 en ook serie 2, maar dan van 1985 en ’86. Het was niet de bedoeling om de auto nog twee jaar weg te zetten dus het moet toch een ’82-iger of ’83-iger zijn.
Ik vond een auto in Oud Bijerland bij een bedrijf http://www.stonecars.nl Maar eens gebeld met ene Sergio. Ja, die BMW hebben we net binnen meneer. Bouwjaar 6de maand 1983, dus mooier kan het niet. Het is een type 735i, antraciet metalliek, automaat, schuifdak, airco en lichtmetalen BMW velgen, elektrische ramen en getint glas. De kilometerstand is gedocumenteerd op 118000Km en de auto was van een diamantair uit Zwitserland die de auto in 1991 weg heeft gezet en zijn zoon is er in 2006 weer mee gaan rijden. Men heeft toen de auto helemaal laten nazien, nieuwe accu en radiateur en de auto ziet er perfect uit in zijn originele lak. Nou, dat klinkt goed en maakt wel nieuwsgierig en wat wil u er voor hebben? De vraagprijs is 5950 euro op Nederlands kenteken en APK natuurlijk. Nou, dat vind ik voor een 7-serie wel veel geld, dan moet hij wel er mooi zijn , zei ik. Kan er niet wat vanaf als ik niks inruil? Waaraan had u dan gedacht, zei Sergio. Ik zit te denken aan 5 mille. Ja, dat is goed als u niets inruilt dan kan die daarvoor weg. Nou dat was meteen al 950 euro verdiend, die hadden we binnen. Kunt u mij nog wat foto’s toesturen van het interieur en de motorruimte?. Dat laat ik vanavond mijn vrouw doen, antwoordde Sergio.
De foto’s lieten een mooie auto zien, alleen de rugleuning van de bestuurdersstoel was aan de instapkant doorgesleten. Vreemd want alle BMW’s die ik zelf vroeger gehad had, die hadden dat niet, zelfs niet bij 360 000 KM. Alles aan Paul doorgestuurd en die was enthousiast. Laten we maar een tochtje daarheen wagen, zei hij.
We gingen al vroeg op pad. Ik zeg tegen Paul, we gaan met mijn 6-serie en jij mag rijden, dan weet je tenminste als we in Rotterdam zijn hoe een oldtimer hoort te lopen. Bij Breda informeerde ik bij Paul eens hoe die vond dat de auto reed en zijn antwoord was, je krijgt de sleutels niet meer terug.
Sergio was een vriendelijk spontane vent met een loods en terrein vol youngtimers, de meeste van het merk Mercedes en enkele Amerikanen en een rode Jaguar XJ serie 3 uit 1982.
Ze hadden de BMW gepoetst en die zag er op het eerste gezicht netjes uit. Al snel bleek dat de auto overgespoten was, wat duidelijk te zien was bij de dorpels. Persoonlijk vind ik dat niet erg, want dan heb je wel een krasvrije en deukvrije oldtimer. Tja, de stoel was doorgeschuurd en de achterbank tamelijk doorgezeten. Hier en daar was een lichte beschadiging en een deurknopje was weg en een andere kapot, maar dat zijn peanuts.
Paul ging met de krik onder de auto en ik ging met Sergio in de documentatie.
In het serviceboekje was de laatste servicebeurt in 1991 bij kilometerstand 112000. Dit was ook het laatste veld van die pagina, echter de volgende bladzijde met de lege velden voor de volgende beurten was eruit gescheurd. Waarom doet iemand zoiets, omdat hij onderweg misschien dringend een stukje papier nodig had?. Ik denk het niet!. Sergio had ook geen verklaring, maar liet papieren zien van 2006 van de Zwitserse TUV waaruit moest blijken dat men toen weer is gaan rijden. Waarschijnlijk kon Sergio niet zo goed Duits, want het ene document was een Gutachten over veren die 30mm korter waren en het andere een Gutachten voor Rial velgen in de maat 8 X 18 en dan te bedenken dat er normaal een velgmaat van 7 X 14 op zit. Het was duidelijk dat de zoon van de diamantair de auto had gepimpt en dat de auto waarschijnlijk veel meer kilometers had gelopen dan Segio beweerde, hetgeen ook de beschadigde stoel verklaarde.
Paul had intussen de auto van onderen bekeken en dat was in orde. Hij constateerde ook dat het rechter binnenvoorscherm niet aan de chassisbalk vast zat, waaruit wij concludeerde dat er een nieuw binnenscherm opgekomen was. Aan dit scherm zat een bevestigingssteun van een motorkapscharnier, maar aan het linker scherm zat dit niet, dit type heeft namelijk al schokdempers voor de motorkap i.p.v. scharnieren. Dit betekende dat het scherm was vervangen met een oud type binnenscherm of misschien wel een gebruikt scherm. Verder ontdekten we dat de auto 4 nieuwe veren had. De puzzel was ons inziens compleet. De zoon had de auto gepimpt en daarmee een aanrijding gehad rechts voor. Er was een nieuw binnenscherm en buitenscherm opgekomen als mede een voorfront en dit verklaarde ook de nieuwe radiateur en waarom de auto opnieuw gespoten was. De dikke wielen waren eraf gehaald en de oude wielen konden niet samen met de verlaagde veren, waardoor 4 nieuwe gemonteerd werden.
Toch nog maar even een stukje rijden. De uitlaat was iets te lawaaierig, bij het remmen bij 80 KM/u trilde het stuur en het stuurwiel stond bij rechtuit rijden scheef. De motor liep goed en schakelde ook goed, de kickdown functioneerde goed, maar er was toch een duidelijk verschil met die van mij die 112 000 Km gelopen heeft. De airco werkte niet en de aanjager wilde ook niet.
Al met al was dit geen eerlijke auto, maar één waaraan gerommeld was en waarvan de kilometerstand met zekerheid niet klopte en waarschijnlijk 3X hoger was dan aangegeven. Paul zijn interesse was na de proefrit over en zelfs in een prijsverhandeling had hij geen zin meer. We hadden bij het geheel toch een raar gevoel er waren te veel dingen die niet klopte.
Na een kopje koffie en een bedankje aan Sergio gingen we richting Limburg.
Ik had nog een E23/1 gevonden in Willemstad en daar kwamen we langs. De auto was van 1980 het eerste type wat Paul eigenlijk niet wil, maar deze had 157 000Km gelopen. Laten we maar eens gaan kijken, dan kunnen we eens vergelijken, want deze garage vraagt namelijk ook 4950 euro.
De verkoper van het Renault garagebedrijf met veel jonge occasions was vriendelijk en maakte gelijk een uitdraai van de gegevens van de auto. Type 735i, Bj. 1980, handgeschakeld, schuifkanteldak, LM velgen , bronzit metalliek van kleur en met de opgegeven kilometerstand. De auto stond achteraan op het buitenterrein tussen ander occasions. Wat opviel was, dat de auto er al lang stond want de banden waren half leeg en het koppelingspedaal zat tegen het schutbord. Ook viel op dat de auto het front van een serie twee had vanaf 1982. Ik zeg tegen de verkoper, dit is een serie 2 vanaf 1982. Hij zegt, nee hij is van 1980. Nou, dan heeft de auto schade gehad en hebben ze er een latere neus opgezet. De auto oogde mooi, bekleding was in nieuwstaat en je kon zien dat de kilometerstand klopte. Paul werd al enthousiast en merkte op dat dit een eerlijke auto was. Maar hoe zat dat nou met die neus?
Paul vond in het handschoenenvakje het serviceboekje en inderdaad de kilometerstand klopte, maar op de eerste bladzijde stond de afleveringsdatum 10-2-1982. Dus toch een 82-iger, zei ik tegen de verkoper. Ik kan alleen maar aangeven wat er in de papieren staat, dus ik haal even het kentekenbewijs, zei hij.
Inderdaad bleek op het kenteken het bouwjaar 1980 te staan. Dit vergde dus nader onderzoek. Met het kenteken in de hand werd het chassisnummer gecontroleerd. Wat mij daarbij opviel was, dat er nogal was slijpkrassen in het metaal rond het chassisnummer zaten en zo lopen ze bij BMW niet van de band. Ik zeg tegen de verkoper ik geloof dat u een probleem hebt, deze auto is omgekat, kijk maar eens goed dit is niet af fabriek zo. De verkoper bekeek het goed en zei, ik geloof dat ik inderdaad een probleem heb. Ik ga er van uit, dat de man dit niet geweten heeft, want anders laat je niet het serviceboekje in de auto liggen. Hij had de auto ingeruild en had dit niet opgemerkt omdat hij onvoldoende kennis van de twee types 7 serie had. Men heeft waarschijnlijk een schadewagen gehad van 1980 en daar het chassisnummer uitgehaald en dat in een gestolen auto van 1982 gezet en vervolgens ingeruild om er van af te zijn. Een gestolen auto wilde Paul natuurlijk ook niet, zodat we onverrichter zaken huiswaarts keerde met veel ervaring rijker.
Op de terugreis hadden Paul en ik nog veel te bepraten. Een tocht van 550 Km had ons toch weer wat geleerd.
Nu staat er een hele mooie te koop met slechts 82 000 Km en nooit in de winter gereden volgens de opgave. Maaaaar…. het is in Schönau am Königssee dat is op een steenworp van het Adelaarsnest. Van hier uit 1650 Km heen en terug en dan met overnachting ben je toch gauw 400 euro kwijt. Stel je voor dat het dan niets is en dat het allemaal praatjes zijn? Helaas zetten ze een auto niet bij je voor de deur neer, dus je zal er iets voor over moeten hebben om je geliefde object te bemachtigen, maar denk eraan, praatjes, mooie praatjes, maar trap er niet in.
Ik zag op mobile.de een 728i staan in de kleur zilvermetallic met stoffen bekleding voor 2250 euro, dat is geen geld maar het was weer helemaal in Zuid Duitsland. Enkele weken later zag ik dezelfde auto bij Ad Ooms in Swifterbant staan. Misschien moeten we daar eens gaan kijken zei ik tegen Paul en zo gezegd zo gedaan. Ad had meerdere e23 staan maar er waren er maar twee te koop, de 728 uit. Z-Duitsland en een groene 745i. Nadat we de auto’s grondig bekeken hadden kwamen we tot de conclusie dat deze alleen nog maar geschikt waren voor de sloop, toch wel jammer. Een prachtige 745i in Bahamabeige met buffelleder interieur was helaas niet te koop. Ja zo één zou ik wel willen hebben, wat zijn het toch mooie auto’s . Ad beschikt over een aardig magazijn aan nieuwe en gebruikte BMM onderdelen waaronder ook veel e23 delen.
We zitten intussen in 2009, dus mag het ook een ’84 of 85-iger zijn en zo vond ik op mobile.de een interessante 735i automaat van 1985 in de kleur Bahamabeige metallic met beige stoffen interieur en bronzit getinte ramen, airco, schuif/kanteldak, elektrische stoelen, i.z.g.st in de buurt van Kaiserslautern voor 5500 euro. Paul was enthousiast en we besloten contact te leggen voor een afspraak de volgende zaterdag. De zaterdag werd zondag omdat de eigenaar een kapperszaak had en zaterdag niet kon.
We meldden ons bij het afgesproken adres en moesten 2 straten verder rijden waar de eigenaar een loods had. We stonden wel even te kijken want samen met zijn vriend had hij daar een hele leuke verzameling van nostalgische artikelen en verschillende Kevers en Mercedes. De boys hadden het smaakvol ingericht en je kon zien dat ze echte liefhebbers waren.
De BMW bleek niet zo hun ding te zijn, hij paste niet in de verzameling, ze hadden toch meer met Volkswagen en de Stuttgart modellen en daarom deed hij de auto weg.
We waren beide onderste boven van de fantastische kleurencombinatie van de 735i, Bahamabeige met bronzit gekleurde ramen en het prachtige interieur in stof met de wortelnoten houtaccenten. Er zaten wel wat deukjes en krasjes op maar rot was die niet. Dit was wat je noemt een eerlijke auto, lang prima verzorgd geweest getuige de toestand van het interieur. De volgende stap was een proefrit wat geen probleem bleek. De auto stuurde, remde en veerde goed, niets op aan te merken maar de reactie op het gaspedaal was niet geweldig. Een goede service beurt zou daar waarschijnlijk wel verbetering in brengen en een flink ritje autoweg waarschijnlijk ook, meende wij. Na nog wat onderhandelen ging er nog 500 euro van de prijs af en Paul wat de trotse eigenaar van een E23 735i.
Enkele weken later had Paul besloten om het gelijk maar goed aan te pakken en de auto helemaal op nieuw te laten spuiten, dat betekende uiteindelijk toch een hoop meer werk en ook meer kosten, maar ja hij wilde wel een mooie hebben en gelijk heeft die.
De auto werd technisch ook helemaal nagezien en de motor draaide als een zonnetje maar hij wilde nog steeds niet zo vooruit, zeker als je het vergeleek met de inmiddels door mij aangeschafte 745i. We kwamen erachter dat er een katalysator onder zat en Paul stelde voor om eerst de import keuring te doen en dan de kat maar te verwijderen.
Mijn 745i had ik in Engeland gekocht en moest dus ook naar de RDW voor een kenteken, We maakten beide een afspraak en gingen met twee 7-series naar de RDW en daar stonden ze toch wel even te kijken. Beide auto´s kregen zonder problemen het kenteken met de complimenten van de keurmeester en zijn opmerking dat hij ze zelden zo zag.
We waren er intussen achter gekomen dat de kat er niet onderuit kon, omdat de auto een originele “Werkskat uitvoering” was en daar is de motor met een compressieverhouding van 8:1 totaal anders en het verwijderen van de kat gaat daar niet. Deze uitvoering van de 735i heeft 185 Pk. Hoewel het een prachtige auto was heeft Paul hem na een jaar weggedaan en heeft zich een 745i HL van 1986 aangeschaft in de kleurencombinatie groen/wit, ook dit keer weer een prachtige wagen en wel van de eerste eigenaar wat echt zeldzaam te noemen is.
Ik wist de HL te koop en ik had 2 jaar er voor contact met de eigenaar gehad. Ik maakte een afspraak om de auto te bekijken maar een dag voor de afgesproken datum belde hij, dat hij de auto niet verkocht, hij kon er geen afstand van doen. Na ja, wat moet je dan, dan gaat het over en ik zocht verder en vond mijn 745i in Engeland.
Nu dus 2 jaar later wilde Paul ook een turbo en ik stelde voor om die man nog eens te bellen. Hij stemde in met een bezoek en we gingen er heen. We kochten de auto maakte een koopcontract en betaalde aan. Een week later ging Paul de auto halen en de eigenaar wilde hem de aanbetaling terug geven want hij wilde hem toch niet kwijt. Gelukkig was zijn zoon erbij en die kon hem overtuigen dat hij de auto verkocht had en dat hij de auto moest laten gaan. Een hele bijzondere belevenis is dat wel, van de eerste eigenaar. Ik heb dat ook met mijn Jaguar MK2, die heb ik 40 jaar, dat is een half mensenleven daar doe je maar niet zo afstand van.
De HL is in perfecte staat en na 8 jaar nog in het bezit van Paul, maar net zoals die van mij staan ze meer in de garage dan op de weg. Toch heb ik de afgelopen 10 jaar er erg veel plezier mee beleefd.
Het leuke van het zoeken is dat je steeds weer interessante mensen ontmoet en je later iets te vertellen hebt.
Robert
